માઈક્રોફિક્શન : *શીર્ષક : “જા તારી કિટ્ટા”* – *શબ્દ સંખ્યા : ૧૩૧* લેખક : *રોહિત વણપરિયા* (રાજકોટ-કેશોદ)

હિમાંશુ આજે ઘરેથી દરરોજની જેમ જ નોકરી પર નીકળી જતાં જ સાધના મનોમન બોલી ઉઠી, ‘જા તારી કિટ્ટા’. પોતાનાં જન્મદિવસે હિમાંશુ દરવખતે ભેટ આપતો અને આજે ભેટ તો ઠીક ‘ગુડવિશ’ પણ નહી?

અને પછી એ ઘરકામમાં લાગી ગઇ. કલાક પછી હિમાંશુનો ફોન આવ્યો કે, ‘સાધુ, કબાટનાં પેલા ખાનામાં જો તો, મારા ઓફિસને લગતા કાગળિયા છે?’

ફોનની રીંગ સાંભળીને જે આશાએ સાધના દોડી હતી એ આશા ઠગારી નીકળતા નિરૂત્સાહ ભાવે એણે કબાટનું એ ખાનુ ખોલ્યું. ને તેમાં હતી સાધના માટે બર્થ-ડે ગીફ્ટ અને વિશ કાર્ડ.

અને પછી તો દર કલાકે હિમાંશુનાં આ જ રીતનાં ફોન આવતા રહ્યાં અને દરેક જગ્યાએ સાધનાને ગીફ્ટ મળતી રહી. બે ત્રણ ગીફ્ટ પછી સાધનાએ ભેટનાં સ્થાન ગોતવામાં જ દિવસ કાઢ્યો પણ…

સાંજે હિમાંશુ ઘરે આવતા જ સાધના તેની ઉપર પ્રેમથી વરસી પડી, ‘આવું કરાય ? જા તારી કિટ્ટા.’

માઇક્રોફિક્શન : શબ્દ સંખ્યા : ૧૩૬ શીર્ષક : પ્રેસનોટ – લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

માઇક્રોફિક્શન : શબ્દ સંખ્યા : ૧૩૬
શીર્ષક : પ્રેસનોટ – લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

શહેરની એ પ્રખ્યાત લેડીઝ ક્લબનાં વાતાનુકૂલિત હોલમાં ‘ગરીબ અને પીડિત સ્ત્રીઓ માટે શું કરી શકાય ?’ એ માટેની મીટીંગનું આયોજન કરવામાં આવ્યું હતું. લગભગ તમામ અમીર મહિલા સભ્યો તેમાં હાજર હતી. સમારંભનાં અંતે ભવ્ય જમણવાર રાખવામાં આવ્યો હતો.

હજુ સમારંભ ચાલુ થાય એ પહેલા જ ‘લાઇટ’ ચાલી ગઇ. ફોન કરતાં જાણવા મળ્યું કે ‘લાઇટ’ આવતા એકાદ કલાકનો સમય થશે. ઊનાળો હોવાથી દસ જ મિનીટમાં બધી સભ્યોને ગરમીથી ત્રાસ થવા લાગ્યો.
આખરે નક્કી થયું કે લાઇટ આવે એ પહેલા જમણવાર પતાવી દેવામાં આવે અને પછી સમારંભ ચાલુ કરવામાં આવે.

બધું તૈયાર જ હોવાથી જમણવાર તરત જ પતી ગયો. લાઈટ આવવાને હવે માત્ર પાંચ જ મિનીટની વાર હતી.

જ્યારે લાઇટ આવી ત્યારે કોઇ જ મહિલા સભ્યો ત્યાં હાજર ન હતી અને લેડીઝ ક્લબની પ્રમુખ ‘ગરીબ અને પીડિત સ્ત્રીઓ માટે શું કરી શકાય ?’ એ આયોજનની સફળતાની પ્રેસનોટ તૈયાર કરી રહી હતી.

માઇક્રોફિક્શન : શીર્ષક – મનોપરિવર્તન : શબ્દ સંખ્યા – ૧૭૫ લેખક – રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

માઇક્રોફિક્શન : શીર્ષક – મનોપરિવર્તન  : શબ્દ સંખ્યા – ૧૭૫
લેખક – રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

પોતે મીતને ચાહે છે અને લગ્ન કરવાં માંગે છે, એ વાત કર્યા પછી માધવીને પપ્પાએ મીતનું જવાબદારીવાળુ ઘર અને નબળી આર્થિક સ્થિતિ હોવાથી લગ્ન માટે સ્પષ્ટ ના કહી. અને એમની ‘ના’માં ટોન જ એવો હતો કે માધવી મન મારીને બેસી ગઇ.

આખરે અતિ સુંદર માધવી પપ્પાએ સુચવેલી જગ્યાએ પરણી ગઇ. દેખાવમાં સામાન્ય એવા પૈસાપાત્ર પતિનો સ્વભાવ ખુબ સારો હતો. અહી માધવીને બધી જ સ્વતંત્રતા હતી. પતિ તેની ખુબ કાળજી પણ લેતો. હવે માત્ર માધવીનાં મનની ખુબ નાની જગ્યામાં મીત હતો.
…

લગ્નનાં ૨૫ વર્ષ પછી પહેલીવાર એક સંબંધીને ત્યાં મીત મળવાનો હતો. મીતને મળવા ઉત્સુક માધવીએ ત્યાં મીતને જોયો. આર્થિક પ્રગતિ સાથેસાથે મીતનું શરીર વધી ગયું હતું. ૪૮ વર્ષનો મીત ૫૮નો દેખાતો હતો. જવાબદારીઓને કારણે માથામાં ટાલ પડી ગઇ હતી.

બીજીબાજુ જીવનને માણવાની સાથેસાથે એનાં પતિએ નિયમિત જીમમાં જઇને શરીર એવું ચુસ્ત રાખ્યું હતું કે એ ૪૮ વર્ષનો હોવા છતાં એ ૪૨નો દેખાતો હતો.

ઉત્સુક માધવી ઔપચારિકતા ખાતર મીતને મળીને મોડી રાત્રે ઘરે પહોચી ત્યારે પતિ તેની જ રાહ જોતો હતો. એ રાત્રે માધવી રોમેન્ટિક બનીને પતિ પર એવી વરસી પડી કે એ હક્કોબક્કો જ રહી ગયો.

માઇક્રોફિક્શન : શબ્દ સંખ્યા : ૧૩૪ શીર્ષક : પરિવર્તન, લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

માઇક્રોફિક્શન : શબ્દ સંખ્યા : ૧૩૪
શીર્ષક : પરિવર્તન, લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

ઘણી આર્થિક મુશ્કેલીઓ પછી નાનાપાયે શરૂ કરેલું ગેરેજ અબ્દુલને આજે સારી એવી આવક આપી રહ્યું હતું. સાંજે અબ્દુલ ઘરે જતો ત્યારે તેની નેક પત્ની શમીમ અને બાળકો અબ્દુલને પ્રેમથી વળગી જતા.

કેમ જાણે કેમ પણ આજે ગેરેજથી થોડે દુર આવેલ એ બદનામ ગલીમાં મુજરાનાં અવાજ સાંભળીને અબ્દુલ પણ એ તરફ વળી ગયો. ગલીમાંથી મોગરાનો ગજરો લેવા એ ગયો તો ફૂલવાળાએ તેને કહ્યું, ‘તું તો અબ્દુલ ને?, તારા પિતા મારી પાસેથી જ રોજ મુજરાવાળી માટે ફૂલો લેવા આવતા. આજે તું પણ એ જ રસ્તે ?’

અને અબ્દુલ ત્યાં જ સ્થિર થઇ ગયો. “આજે તું પણ એ જ રસ્તે?”… આ શબ્દોએ અબ્દુલ સામે ભૂતકાળનું ભયાનક ચિત્ર ખડુ કરી દીધું.
એની આંખમાં ભીનાશ આવી ગઇ. તેને લાગ્યું કે ફૂલવાળાનાં શબ્દોએ એને દલદલમાં જતો રોકી લીધો છે. અને તે મોગરાનો ગજરો લઈને સીધો જ ઘરે શમીમ પાસે જતો રહ્યો.”

“આગમન” દૈનિક – અમરેલી તા. ૦૮-૦૬-૨૦૧૯ માં પ્રસિદ્ધ વાર્તા

 

 

માઇક્રોફિક્શન શીર્ષક : રોષ – શબ્દ સંખ્યા: ૧૧૧ – લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

માઇક્રોફિક્શન
શીર્ષક : રોષ શબ્દ સંખ્યા: ૧૧૧
લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

‘તારી બહેન આવે છે તો તારે આજે રેલવેસ્ટેશને લેવા જવાનું છે’, નિવૃત અફસર કાંતિલાલે એનાં દીકરા કુણાલને આદેશ આપ્યો.

કુણાલ : ‘પણ પપ્પા, મારી પરીક્ષા ચાલે છે, મારે માત્ર સારા માર્ક જ નહી પણ કોલેજમાં પ્રથમ આવવું છે. મારે ઘણું વાંચવાનું છે.’

‘બેસ, બેસ, હવે. અમે કેટલીય તકલીફો ભોગવી. અમે ગામડાંનાં રસ્તે ચાલીને ભણવા જતાં. ને તારે તો કાર લઇને બહેનને તેડવા જાવાનું છે. અમે તો….’

કુણાલ : ‘બસ, પપ્પા, હું બહેનને લેતો આવીશ. હવે ?’

સાંજે કુણાલ એની બહેનને લઇને ઘર તરફ આવી રહ્યો હતો. સોસાયટીથી થોડે દૂર એણે જોયું તો રસ્તામાં કાંતિલાલ એના કુતરાને લઇને એની ટોળી પાસે ગપ્પા મારવા જઇ રહ્યાં હતાં. એ જોઇને કુણાલે કારની બારીનો કાચ બંધ કરી દીધો.

માઇક્રોફિક્શન શીર્ષક : પસ્તાવો – શબ્દસંખ્યા: 137 – લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

માઇક્રોફિક્શન
શીર્ષક : પસ્તાવો શબ્દસંખ્યા: 137
લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

પોતાની મોટી દીકરીને એમની પસંદગી મુજબનાં સગાને ત્યાં પરણાવીને જગજીતરાય ખુબ ખુશ હતાં. થોડો ગર્વ પણ હતો. હવે નાની દીકરી ધારાને પણ એ જ રીતે પરણાવીને એને સુખી થતી જોવાનું જગજીતરાયનું સ્વપ્ન હતું.

જો કે ઘારાએ પિતાનું એ સ્વપ્ન રોળી નાખ્યું હતું. છેવટ સુધી ન માનતા આખરે ધારાએ એનાં પ્રેમી સાથે ભાગીને ચુપચાપ લગ્ન કરી લીધા હતાં.

આજે બે વર્ષ પછી પણ ધારાનો એના પરિવાર સાથે કોઇ જ સંપર્ક ન હતો. જો કે જગજીતરાયને ધારા વિશે સમાચાર મળતા રહેતા.

ધારા માતા બની છે એ જાણ્યા પછી ધારાની મા એને ત્યાં જવા ખુબ ઉત્સુક હતી, પણ જગજીતરાયને કારણે..

આજે મારે ઘરે આવવામાં ખુબ મોડુ થશે, એમ કહીને જગજીતરાય ઘરેથી એમની કંપનીએ જવા નીકળી ગયા.

મોકો મળતા જ ધારાની મા સાંજે ધારાને ત્યાં એનાં બાબાને જોવા રમાડવા પહોચી ગઇ. ત્યાં પહોંચતા જ ધારાનાં ઘરનું દ્રશ્ય જોતા જ એ ડઘાઇ ગઇ.

માઇક્રોફિક્શન : શીર્ષક : ખુન્નસ – શબ્દ સંખ્યા : ૧૨૫

માઇક્રોફિક્શન : શીર્ષક : ખુન્નસ – શબ્દ સંખ્યા : ૧૨૫
લેખક : રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

માથું ફાટી જાય એવી ગંધારી ગલીમાં એનું ઘર, બાપને વળગેલી દારૂની લત, એ બધાથી એનું જીવન કાંટાળી કેડી સમાન બની ગયું હતું.
એકબાજુ અભ્યાસમાં એ તેજસ્વી હતો તો બીજીબાજુ સરકારી શાળાની ફી ભરવાનાં પણ ફાંફા હતાં. બાપ બધું દારૂમાં ઉડાવી દેતો એ જોતાજોતા અને માર ખાતાખાતા એની માં દેવલોક ચાલી નીકળી. પોતાનો અભ્યાસ પુરો કરવા એણે મદદ માટે બધા જ સગાઓને કાલાવાલા કરી જોયા પણ… તેને થયું કે એ જાણે અફાટ રણની વચ્ચે એકલો ઊભો છે.

બાપ સામેનું બધું ખુન્નસ એ તનતોડ મહેનત કરતા અભ્યાસ ઉપર ઉતારતો હતો, અને એક દિવસ સફળ થઇને એ સરકારી ઓફિસર બની જ ગયો.
ભૂતકાળને ભૂલીચૂકીને એની નજર હવે એના નવા લગ્નજીવનનાં આશાસ્પદ ભવિષ્ય તરફ હતી, છતાંપણ પોતાનાં લગ્નપ્રસંગનાં રીસેપ્શન સમયે બાપે નોતરેલા ઢગલાબંધ સગાઓને જોઇને એનાથી ખુન્નસપૂર્વક મુઠ્ઠી વળાઇ ગઇ.

માઇક્રોફિક્શન વાર્તા : કાળજી

માઇક્રોફિક્શન – શબ્દ સંખ્યા: ૧૨૩
શીર્ષક : કાળજી , લેખક: રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

નવા બંગલાનાં બાંધકામ વખતે જ ગૌરવે એના માટે અલાયદો રૂમ બનાવ્યો હતો. બારીએથી આવતો પવન, જુની આરામદાયક ખુરશી, નાના કબાટમાં ગોઠવેલા મનગમતા પુસ્તકો સાથે ગૌરવને લગાવ હતો. બધુ જ કાળજીપૂર્વક રાખતો. ઓરડામાં પોતે ગોઠવેલી કોઇપણ વસ્તુ ઘરનો કોઇપણ સભ્ય આઘીપાછી કરે ત્યારે ગૌરવ નારાજ થઇ જતો.

એ કારણે જ ગૌરવની પત્ની, પુત્ર-પુત્રવધુ પણ આ બાબતે ખાસ કાળજી લેતા.

એકવખત ગૌરવની પરણિત દીકરી એના નાના દીકરા અને દીકરી સાથે આંટો દેવા આવી હતી.

એ સાંજે ગૌરવ ઓફિસેથી ઘરે આવ્યો અને એનાં રૂમમાં ગયો તો બધું જ વેરવિખેર પડ્યું હતું. ગૌરવ બહાર નીકળીને કાંઇ કહેવા જાય એ પહેલા બંને બાળકો ‘નાનાજી આવ્યા, નાનાજી આવ્યા’ કહીને એમને વળગી પડ્યા.

અને પાછા વ્યવસ્થિત ગોઠવાઈ ગઈ ગયેલા પુસ્તકાલયમાંથી આવતાં હાસ્યના અવાજથી આખું ઘર ગુંજી ઉઠયું.

 

માઇક્રોફિક્શન વાર્તા : ચોરી

માઇક્રોફિક્શન : શબ્દ સંખ્યા: ૧૨૩
શીર્ષક: ચોરી – લેખક: રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

એની જ્ઞાતિમાં ચોરી એ પરંપરાગત ધંધો ગણાતો. જે મોટો ચોર હોય એનો એના સમાજમાં મોટો માનમોભો હતો.

શારીરિક રીતે જોરાવર ઉપરાંત હિમતવાળો જગો એ બધાથી અલગ હતો, અને એટલે જ બધા એને પીઠ પાછળ નમાલો અને બાયલો કહેતા. જ્ઞાતિનાં મુખીની એકની એક દીકરી કમલી સાથે જગાને સારૂ બનતું. એ કમલી તો જગાને મોઢામોઢ નમાલો કહેતી. એ વખતે અર્ધશિક્ષિત જગો હસી પડતો અને કમલી સાથે મહેનત, ભલાઇ, કર્મનાં ફળ, ભવિષ્ય વિશેની સકારાત્મક વાતો કરતો.

એક સાંજે જ્ઞાતિનાં બધા પોતપોતાની ચોરીનાં કિસ્સાઓ વધારી વધારીને સંભળાવતા હતાં. અચાનક જ જગો બોલ્યો, ‘આ જગો પણ મોટી ચોરી કરવાનો છે.’ અને મુખીએ બધાની હાજરીમાં એની ખુબ મશ્કરી કરી.

બીજે દિવસે સવારે જ્ઞાતિમાં ધમાલ મચી ગઇ. સાચે જ જગાએ મોટી ચોરી કરી હતી. જગો ગાયબ હતો અને કમલીનો કોઇ અતોપતો ન હતો.

નિર્ધાર

માઇક્રોફિક્શન : શબ્દ સંખ્યા: ૧૪3
શીર્ષક: નિર્ધાર – લેખક: રોહિત વણપરિયા (કેશોદ-રાજકોટ)

ફ્લશ કરવામાં બેદરકારી, મુકેલી વસ્તુ ક્યાં મુકી હતી તે ભુલી જવું, ટુવાલ, રૂમાલ, પેનડ્રાઇવનું ન મળવું, વ્યવસ્થિત હોવું ગમવું પણ બધું અવ્યવસ્થિત રાખવું, વૈભવી કાર હોવા છતાં પેટ્રોલ ખતમ થાય ત્યાં સુધી ખબર ન રાખવી, ઓફિસે પહોંચ્યા પછી પેનડ્રાઈવ કે લેપટોપનું યાદ આવવું … પોતાની આ બધી મર્યાદાઓ, કુટેવો હિમેશને નિકિતાનાં ચાલ્યા ગયા પછી જ નજર આવવા લાગી.

રાત્રે બેમતલબ ટીવી ચાલુ કર્યુ તો ગીત ચાલી રહ્યું હતું, ‘ તુમ મુજે યુ ભુલા ન પાઓગે ‘, ને હિમેશ નિકિતાને યાદ કરીને…

સોફ્ટવેર એન્જિનિયર તરીકે અતિસફળ હિમેશને ગીત સાંભળતા ભાન થયું કે નિકિતાનું સ્થાન અંકિતા નહિ જ લઇ શકે. વ્યવસ્થિત તૈયાર થઇને બહાર ઓફીસ, બગીચા કે હોટલમાં મળવું અને સાથે રહીને સતત બીજાની કાળજી લેવી એમાં જમીન-આસમાન જેટલો તફાવત હોય છે.

વહેલી સવારે જ હિમેશે પોતાની તમામ મર્યાદાઓ સુધારવાનો અને કોઇપણ ભોગે સમાધાન કરીને પણ નિકિતાને મનાવીને આજીવન તેની સાથે રહેવાનાં ઈરાદા સાથે મોબાઇલ હાથમાં લીધો.

તા. ૯-૫-૨૦૧૯ લોકસંસાર દૈનિકમાં પ્રકાશિત